Waarom kiezen voor een Video Management Systeem?

Zet u cameratoezicht in, dan moet u onder andere bepalen of en hoe u de camerabeelden gaat opslaan. In basis zijn er twee mogelijkheden: een Netwerk Video Recorder (NVR) of een Video Management Systeem (VMS). Vaak heeft een VMS de voorkeur, vooral vanwege de enorme flexibiliteit en daarmee de toekomstbestendigheid.

Video Management Systemen zijn software oplossingen, meestal ontwikkeld door een onafhankelijke software ontwikkelaar, die zich volledig focust op het maken van software om camerabeelden van beveiligingscamera’s op te nemen; bij voorkeur van alle cameratypen en fabrikanten. In een VMS zijn meestal ook de functies en de intelligentie van de camera’s geïntegreerd.

Een Netwerk Video Recorder neemt het signaal van de IP-camera’s direct op. Aan de achterzijde van deze recorder zitten vaak meerdere netwerkpoorten waarop de camera’s aangesloten kunnen worden. Het aantal poorten bepaalt het aantal aan te sluiten camera’s. Ondanks het gebruik en de ontwikkeling van het ONVIF-protocol, kan een NVR van het ene merk lang niet altijd overweg met de camera van een ander merk. En al helemaal niet met de intelligentie in de camera. Het beste is dat de NVR en de daarop aangesloten camera’s van hetzelfde merk zijn.

Een VMS biedt keuzevrijheid

De keuze in beveiligingscamera’s is enorm en het aanbod wisselt continu. Welke camera voor u de beste is, hangt af van uw doelstellingen en de omstandigheden ter plaatse. Dit betekent in de praktijk dat u verschillende camera’s voor verschillende doelstellingen of op verschillende posities kunt hebben. Zelfs van verschillende merken. Vanwege de behoefte aan keuzevrijheid, is een Video Management Systeem vaak de beste oplossing.

Veilig en beheersbaar

Een VMS werkt op een PC of server met een Windows besturingssysteem. Hierdoor is er veel mogelijk als het gaat om softwarematige en netwerk-technische veiligheid. Zo kan het beheer en de beveiliging plaatsvinden via VPN-verbindingen en andere vormen van netwerkbeheer. De camera’s zijn immers opgenomen in een gestandaardiseerd IP-netwerk. En aangezien de VMS-software op Windows is gebaseerd, kan deze – middels virtualisatie – ook gewoon worden opgenomen in uw eventueel bestaande server-park.

Volg ons op Linkedin

Geschikt voor kleine en grote systemen

Een VMS kent verder geen beperkingen als het gaat om het aantal aan te sluiten camera’s en gebruikers. De software is zowel geschikt voor systemen met een beperkt aantal camera’s als voor systemen met tienduizenden camera’s. Het benodigde aantal licenties en de grootte van de servers wordt bepaald door de omvang van het totale systeem.

Up-to-date en future proof

Middels software updates blijft een VMS up-to-date en future proof. Dankzij ontwikkelingen in gebruikersgemak en integraties met andere systemen, zoals inbraakmeldinstallaties en toegangscontrolesystemen, is een VMS bovendien erg flexibel. Een VMS beschikt verder over een variëteit aan eigen of third party add-ons die bij aanschaf of later toegevoegd kunnen worden voor zover ze (nog) niet in de camera zitten. Denk hierbij aan kentekenregistratie, gezichtsherkenning of -detectie, persoonsdetectie en crowd detection.

Wilt u uw camerasysteem uitbreiden, dan kunt u eenvoudig nieuwe licenties aanschaffen. Als het nodig is om uw beeldopslag uit te breiden, dan kan dat eenvoudig met extra servers of bijvoorbeeld opslag in de Cloud.

Meer waar voor je geld

Wilt u flexibel zijn en altijd de meest geschikte camera kunnen kiezen voor uw doelstellingen of omstandigheden, dan biedt een VMS de meeste mogelijkheden. Een NVR is weliswaar goedkoper en eenvoudiger, maar de vraag is of dit op de langere termijn nog steeds zo is. Let er bij de keuze voor een VMS wel op dat u voldoende kennis in huis hebt of haalt op het gebied van dit soort software en netwerkarchitectuur.

Een stukje geschiedenis

Aanvankelijk waren er alleen analoge camera’s. De opnames werden met een PAL of NTSC-signaal, verzonden naar een timelapse recorder. Die werkte nog met VHS-banden die om de dag verwisseld moesten worden. De timelapse recorder werd uiteindelijk als eerste gedigitaliseerd, we kregen een Digitale Video Recorder (DVR). De VHS-banden werden vervangen door harde schijven. De software in de DVR zette het analoge PAL-signaal om naar een digitale stream op basis van een codec met een aantal frames per seconde. Eerst nog met Motion JPEG (filmstrips van digitale foto’s), later met MPEG2 (DVD) en MPEG4. Het opnemen van beeldmateriaal van verschillende merken en typen camera’s was destijds nog geen probleem. Iedere camera gaf PAL- of NTSC-signalen. Er was geen andere optie.

Door de komst van de digitale CMOS-chip (megapixels) in camera’s veranderde veel. De camera’s zelf werden digitaal en stuurden direct een stream via het IP-netwerk uit, op basis van een codec. Het signaal van de verschillende merken was echter niet universeel. De stream vereiste een softwarematige ‘handshake’ die per merk verschilde. Het ONVIF-protocol en het gebruik van een RTPS-stream zorgden wel voor een verbetering. Helaas zitten er nog steeds verschillen in de signalen van de divers merken camera’s en vallen bepaalde functies (zoals analytics) niet altijd onder dit protocol.

Op dit moment werken verschillende fabrikanten samen in de Open Security & Safety Alliance aan een uniform, Android-achtig, platform voor camera’s. De doelstelling van deze alliantie is dat er in de toekomst eenvoudig 3rd party analytics add-ons kunnen worden toegevoegd aan camera’s en dat er uniform gecommuniceerd kan worden met opnameapparatuur.